O książce: 2023 / Zainteresowanie specjalistów i miłośników sztuki historią życia artystycznego Rosji w okresie porewolucyjnym epoki przyczyniły się do powstania szerokiego obrazu jej dramatycznych wydarzeń. Jednakże okres „zawirowań i napięć” z początku lat dwudziestych XX wieku nadal ujawnia wiele luk. Jedną z takich „białych plam” sugeruje w swojej książce historyk Michaił Biriukow. Jego uwaga skupia się na niesamowitej historii rozwoju edukacyjnej struktury artystycznej – „Akademii Wiejskiej” w Msterze, starożytnym centrum malowania ikon. Ta prowincjonalna instytucja edukacyjna, bezprecedensowa pod względem skali i długowieczności, cieszyła się wysokim autorytetem w wydziale sztuk pięknych Ludowego Komisariatu Edukacji i aktywnie współpracowała z Wchutemasem. W jego narodzinach uczestniczyli tak różni artyści, jak Olga Rozanova, Alexander Rodchenko i Fedor Modorov. Pedagogika lokalnych malarzy ikon i malarzy szkoły akademickiej, którzy stanowili początki Akademii Wiejskiej, została później doszczętnie wystawiona na próbę przez artystów awangardowych. Victor Palmov, Anton Lavinsky, Sergei Svetlov, Victor Kiselev przywieźli ze sobą zupełnie inny program estetyczny. W wyniku tych wielokierunkowych wysiłków z Mstery wyłoniło się wielu wybitnych artystów, rzeźbiarzy i architektów..